MIEJSCE: klub Niebo
CZAS: 07/11/2018 ok 20:30
BOHATER: CLOCK MACHINE
Słów kilka:
Zespół powstały w 2009 roku w Krakowie. Obecnie skład Clock Machine tworzą: Igor, Konrad, Kuba i Piotr. Chłopaki pomimo krótkiego stażu mają na swoim koncie między innymi koncert na Orange Warsaw Festiwal, Woodstock Festival oraz udział w Empik Make More Music. Na albumach ‘Greatest Hits’ i ‘Love’ słychać zarówno wpływy rockowe jak i funkowe a same koncerty wyróżniają się świetnym kontaktem z publicznością i wielkimi pokładami energii.
‘Kacha, zobacz jaki sztosowy klub!’ Noo odpowiedziałam pod nosem kiedy P. wyraził swój zachwyt nad miejscem do którego trafiliśmy w sobotni wieczór. To słowo miało okazać się kluczowe dla całego koncertu, jednak ja w tym momencie miałam w głowie chłopaków z zespołu oraz drinka z ginem. Nie wiem do końca co było w moim przypadku pierwsze Clock Machine czy bliźniaczy – ze względu na postać wokalisty – duet Bass Astral x Igo (sam jednak Igor nie lubi chyba porównywania obu zespołów – świadczy o tym komentarz skierowany do chłopaka który z publiczności wykrzyczał ‘Igor! Bass Astral’ na co Igor odpowiada ‘Po prostu Igor’). Nie ma to jednak większego znaczenia, ponieważ oba te zespoły kiedy tylko pojawiają się w Warszawie, są obowiązkowym punktem mojej mapy koncertowej. Ale do rzeczy…Właśnie rozpoczyna się koncert w warszawskim niebie. Brzmi obiecująco prawda?
Koncert otwiera nowy singiel ‘ Prognozy’. Nieznana nikomu świeżynka? Nic bardziej mylnego – ludzie w około mnie zaczynają powtarzać za Igorem słowa refrenu. Zastanawiam się chwilę czy zespół kojarzony z bardziej rockową maszyną, powinien rozpoczynać gig od spokojnego, stonowanego utworu…Szybko jednak przypominam sobie inne numery, które miałam okazję usłyszeć podczas letniego koncertu w jednej z nadwiślańskich knajp – liryczne, lekkie prognozy są niejako wizytówką, nakreślającą charakter całej nowej płyty. Sama piosenka to niejako wołanie wokalisty o oczyszczenie z zalegających mu na barkach spraw, spraw prawdopodobnie należących do drugiej połówki/ kogoś bliskiego (’Po kolana w morzu twoich spraw/ Jak mam płynąć w nich..’). Drugie dno tej piosenki to także chęć przezwyciężenia granic – być może tych tworzonych przez drugą osobę oraz zrozumienia otaczającej go sytuacji (‘ Bo na razie stoję w miejscu sam, na tych wodach które chciałbym znać/ Jesteś jak przybrzeżna straż…’). Muzycznie daleko tej piosence do rockowego klimatu a elektroniczne przejścia między zwrotką a refrenem chcąc nie chcąc przypominają mi wspomniany na początku DJ’ski duet jednak w bardziej stonowanej wersji. Jednostajny rytm perkusji oraz ledwo słyszalne chórki pozostałych członków zespołu tworzą swoisty wyraz utworu.
Dalej przenosimy się wstecz do płyty ‘Love’ i piosenki ‘ Desire’ ukazującej wpływ kobiecej siły (‘She steals my power, she is just that kind of girl’). W śpiewie Igora słyszymy wyraźną chęć zrozumienia procesu nazywanego miłością i tego jak w niej jedna osoba potrafi zawładnąć całym naszym światem. Idealnie pasuje tu delikatna linia basu oraz powtarzający się gitarowy riff – który pod koniec utworu zmienia się w gitarową solówkę aby później z kolei ustąpić miejsca dominującej już wtedy perkusji. Hołd, uległość a na końcu samotność i próba odpowiedzi na pytanie: Dlaczego do cholery ona jest taka cudowna?
Od miłości do pożądania droga bardzo krótka – oto i kolejny utwór ukryty pod enigmatycznymi słowami ’So Slow’ – jego charakter można podsumować wypowiadając głośno jego tytuł. Krótko otwierane hi hat’y perkusji oraz usypiająca z początku melodia wygrywana na gitarze później a i owszem nabiera wyrazu jednak nie należy po tym utworze spodziewać się większych fajerwerków (pewnym urozmaiceniem jest hipnotyzujący rytm wybijany między pierwszą zwrotką a refrenem). Warstwa liryczna? Wokalista troszkę rozpływa się nad sobą – ukazując swój narcyzm, troszkę nad swoją ukochaną – wszystko po to by finalnie zrobić to „przyjemnie i powoli”. Pole do interpretacji pozostawić należy słuchaczowi: czy chodzi o rozwój relacji/ zabawę/ czy po prostu fizyczne zbliżenie dwójki osób (’ Stop waiting on/ Let’s do it nice and slow’). Prywata: Ze względu na to że lubię ten zespół w wersji mocniejszej, czekając na petardę i uderzenie z niecierpliwością przebieram nogami…
Jest i ona – czerwonousta aktorka rodem z Hollywood. Tak, mowa o kawałku ‘Red Lipstick’. I być może wstyd się przyznać ale to jedne z tych utworów, którą zawsze ‘przerzucałam’ dalej na swojej playliście – nie podobał mi się początkowy rytm gitary, ciężki bas i jednostajna perka (bla,bla,bla…). Tytuł zwodniczy – mało tu pochwały dla samej kobiecej urody – tu liczy się to co nie fizyczne a więc na ten przykład zrozumienie, poczucie jedności z drugą osobą (‘She likes what I like/ She think the way I think…’), niczym nie wymuszone szczęście, wolność w miłości… Autor chwali się, upaja, upija swoim uczuciem. Mówi do odbiorcy: Widzicie! Ja ją mam, to nieprawdopodobne że ona jest tylko moja! W tym utworze znalazło się także miejsce na chwile zwątpienia i zawahania (’Sometimes I think is a poison’) a także na płacz na samym jego końcu. Płacz, teraz płaczę bo jesteś moja! Pięknie w tym całym zamieszaniu komponują się męskie chórki, niezwykle melodyjna linia basu oraz delikatna elektronika). Ta piosenka to dla mnie idealny przykład jak różnorodna potraf być twórczość chłopaków z Clock Machine. Mamy tu całą paletę muzycznych barw, które stopniowo blakną…powoli następuje wyciszenie…
Halko! Mamy po 18 lat i noc młodą przed sobą! Takie właśnie myśli mam w głowie słysząc przeplatany elektronicznymi beatami utwór ‘Spadać i latać’. Głos Igora zdaje się tu mieć jeszcze bardziej chrypliwą barwę, która idealnie współgra z całością utworu. Dla mnie przesłanie jest proste: lata beztroski, pewność że następnego dnia nie spotka nas nic gorszego od kaca – oby tylko był to ten od nadmiaru spożytego alkoholu a nie moralniak (‘ Wiem że dziś możemy bardziej/ Kochać, kraść możemy więcej/ Dziś możemy być i mieć dużo bardziej’). To swoisty hymn na zakończenie lata, towarzyszący udanej imprezie ze znajomymi. Autor namawia nas do korzystania z praw młodości bo na upadki, odejścia i powroty mamy jeszcze czas a teraz ‘to ten najlepszy czas, ten czas jest nasz…’
Jednostajny, wiądący rytm basu oraz wzmożony ruch publiki nie może zwiastować tylko jeden utwór ‘Fama’. To jest dopiero pamiętnik, wspomnienie młodego faceta, wakacyjna przygoda, wieczna impreza…(‘Drinki, dziewczynki do rana na plaży…’). Ciekawym zabiegiem muzycznym jest wplecenie do polskiego utworu krótkiego, anglojęzycznego refrenu – nie zatrzymujcie ich, świat szaleje! I znów bardzo wyraźna linia basu, powoli pulsuje i zwalnia i oto wchodzi monorecytacja jednego z chłopaków. Cały wymiar drugiej połowy utworu to dla mnie osobiście spontaniczne flow, które jak można sądząc po słyszalnych w tle śmiechów, oceniają pozostali kumple. Ta część to dla mnie oddanie stanu ducha i ciała na drugi dzień po całonocnej imprezie. Słowa nie mają tu większego sensu a sam autor określa je jako dyrdymały, które nie do końca tworzą spójną całość aż w końcu wygasają a w tle kończąca utwór monotonna melodia…
Kosmiczny beat? Poczucie przestrzeni? Chęć zawładnięcia kobietą i postawienie jej prostego ultimatum? (‘You gotta take it’). Takie przesłania i pomysły w pełnym kontrastów kawałku ‘Sense of Space’. Bo jak połączyć wolność z pożądaniem i pragnieniem bycia tym jedynym, wychwalanym? (‘Say that you want me/ Say that you like my style’). W tle do tego wszystkiego kosmiczne dzwięki syntezatora. Kosmos! Wokalista jakby ‘zmusza’ druga osobę do bycia przy sobie – z tymi wszystkimi pięknymi dodatkami jakimi są ubiór i uroda. On za to może być jej ulubioną grą, uzależnieniem a to sprawi że druga osoba nie będzie się w stanie z te relacji uwolnić (‘I’ll be your cigarette/ But you never gonna quit on me’). My jednak ucieknijmy, wycofajmy się powoli do kolejnego utworu…
Na bis długo wyczekiwany przeze mnie kawałek ‘She’s got it’. Mogę pokusić się o stwierdzenie że jest to jeden z bardziej znanych utworów – tych o bardziej rockowym charakterze (Na live’ach brzmi cudownie a chłopaki wzniecają kulę energetyczną na scenie!). Tytuł wymowny i tak naprawdę mówiący wszystko – chwała dla mojej ukochanej! Igor śpiewa jak zaklęty o tym jak dużą dominację nad nim ma jego kobieta ale też w jakim ogromnym stopniu chce przy niej być. To dopiero dziewczyna, znająca swoją wartość, zapiera dech w piersiach. Ukazana zostaje prawie jako boska istota, niedościgniony wzór który należy tylko do niego! (’She really got it from God/ She really think she’s got it/She’s got it!). Ostatnia część utworu – mocna i krzykliwa to próba ponownego utwierdzenie słuchacza w przekonaniu, że ta kobieta jest cudowna a z nim wszystko w porządku… że (jeszcze) nie oszalał….
Ale że to koniec? To nie tak że to koniec…W trakcie koncertu pojawiło się jeszcze klika premierowych utworów – jeden mocno liryczny z powtarzanym jak mantra w refrenie ‘Kiedy śnisz, kiedy śnisz’… a także coś mocniejszego określany przez samych autorów jako SZTOS! (Myślę, że w tym przypadku może być to prorocze słowo). Co do samych nowych utworów pragnę tu pozostawić niedosyt i owiać wszystko nutą tajemnicy….Dodatkowo zespół pokusił się o własną interpretację klasyka nad klasyki – mowa tu o utworze ‘Let’s stay togerther’ , którą wykonuje w oryginale amerykański piosenkarz Al Green. I choć podczas samych koncertów z udziałem Igora słyszę to wykonanie to jednak po raz kolejny utwierdzam się we własnym przekonaniu że najtrudniej i najpiękniej skalę głosu można pokazać właśnie wykonując takie ponadczasowe utwory.
Bo krzyczeć i zakrzyczeć jest zdecydowanie łatwiej a nie każdy ma dar do zaśpiewania w taki sposób aby oprócz bębenków w uszach naruszyć także w nas coś głębiej….
Ale krzyczeć podczas koncertu wypada….przynajmniej my z P. mamy na ten temat zgodne zdanie.
(P.S. Podczas koncertu w Niebie zabrakło mi jedynie ukochanego utworu ‘ Heaven’ – Panowie jak tak można! I to w takim miejscu…)
K.
